Co prawda obszar TeV (1 TeV = 1012 eV) nie leży tak naprawdę w niskoenergetycznej części widma, jednak pokrótce go tutaj omówimy. Do przełomu w tej dziedzinie doprowadziło użycie detektorów czułych na promieniowanie Czerenkowa, emitowane przez te spośród wtórnych elektronów w górnych warstwach atmosfery, które poruszają się szybciej niż prędkość światła w powietrzu. Technika ta pozwala na określenie źródeł promieni gamma o energiach z obszaru TeV. Do tej pory zidentyfikowano cztery pozostałości po supernowych (SN1006, Vela, Krab i PSR 1706-44 - bez modulacji).
Zanim wysuniemy wniosek, że promienie gamma są wtórne w stosunku do protonów (i innych jąder) przyspieszanych w źródłach, musimy zaznaczyć, że energetyczne elektrony również mogą wytwarzać promienie gamma poprzez promieniowanie synchrotronowe, i wcale nie jest jasne, który mechanizm wchodzi tu w rachubę.
W gruncie rzeczy całą astronomię w dziedzinie gamma obciąża niepewny wkład elektronów, wytwarzających promieniowanie gamma w rozmaitych procesach. W pewnym sensie podobny problem dotyczy promieni kosmicznych w innych galaktykach - wiemy, że nadchodzi z tych galaktyk sygnał radiowy, jednak z pewnością jest on związany z elektronami. Nie ma bezpośrednich danych o jądrach promieniowania kosmicznego w innych galaktykach (w opisanym wcześniej przypadku Obłoków Magellana dysponujemy górnym ograniczeniem na strumień protonów).
Wracając do promieni gamma, jedynie w obszarze 108-109 eV możemy obserwować charakterystyczny sygnał związany z protonami, dający się odróżnić od elektronów (tzw. pik mezonów 21#21). Przy wyższych energiach niejednoznaczność pozostaje.