Główna tematyka sesji "Nauczanie fizyki" a także dyskusji okrągłego stołu, która nastąpiła bezpośrednio po sesji, to:
Symulacje i animacje komputerowe zjawisk są cenne z kilku powodów. Otóż po pierwsze, za ich pomocą można ukazać przebieg takich zjawisk, których w rzeczywistości w ogóle nie można obserwować (np. reakcja łańcuchowa, rozpad promieniotwórczy itd.). Po drugie, można ukazać za ich pomocą przebieg wszelkich zjawisk, mając równocześnie możność dowolnego zmieniania wartości wielkości fizycznych opisujących te zjawiska. Ma to ogromne znaczenie edukacyjne, w przypadku zaś szkół, które nie mogą sobie pozwolić na zakup aparatury potrzebnej do przeprowadzania realnych eksperymentów, jest to znakomite wyjście, aby dać uczniom wyobrażenie o przebiegu zjawiska. Trzeba tu podkreślić, że symulacje i animacje komputerowe nawet tych zjawisk, których przebieg możemy ukazać za pomocą realnej aparatury, stanowią niezwykle cenne uzupełnienie i wzbogacenie procesu dydaktycznego również z tego powodu, że czynią one wykład telewizyjny bardziej zrozumiałym, co ma podstawowe znaczenie przy nauczaniu na odległość.
W dyskusji postulowano, aby nauczycielom fizyki przeznaczono nie mniej komputerów niż nauczycielom informatyki. Postulowano również, aby Polskie Towarzystwo Fizyczne na swoich stronach internetowych umieściło obszerną encyklopedię fizyczną. Chodzi o to, aby była ona sformułowana na różnych poziomach popularyzacji, tak aby była użyteczna dla odbiorców na różnym poziomie przygotowania (tj. dla szerokiego ogółu, dla uczniów, dla studentów, dla naukowców).
Prof. Henryk Szydłowski w swoim wykładzie p.t. "Wykorzystanie komputera w kształceniu fizyków: stan obecny i perspektywy"[4] omówił zastosowanie komputerów w fizycznych i informatycznych pracowniach studenckich. Poruszył także problem zastosowań komputera do rozwiązywania zadań rachunkowych, przy czym zauważył, że jest to dziedzina także wciąż zaniedbana.
Wykład dr Jacka Gajewskiego "IdS - Program "Internet dla Szkół""[5]
nie odbył się.
Dr Zofia Gołąb-Meyer w swoim wykładzie p.t. "Czy zagraża nam rewolucja w nauczaniu fizyki ?"[7] zajęła się zagrożeniami, jakie niesie rewolucja nauczania fizyki w szkołach. Nakreśliła bardzo pesymistyczny (prawdziwy!) obraz stanu nauczania fizyki w szkołach polskich, ukazując jego kryzys i to zarówno "od wewnątrz" (niski poziom nauczycieli) jak i "od zewnątrz" (niedofinansowanie szkolnictwa, ciemnota społeczeństwa i środków masowego przekazu powodująca niechęć do fizyki i fizyków, ograniczenie liczby godzin nauczania fizyki w szkole). Wskazała środki zaradcze, jakie fizycy powinni podjąć, aby te zagrożenia zmniejszyć do minimum.
Wykład prof. Edwarda Kapuścika p.t. "Czego łatwiej się nauczyć: fizyki czy gry w szachy"[8] nie odbył się.
Prof. Danuta Bauman przedstawiła wykład p.t. "Nauczanie fizyki w wyższych szkołach technicznych"[9], w którym postulowała taką modernizację nauczania fizyki w wyższych szkołach technicznych, aby spełniona była zasada prof. Andrzeja Olesia z AGH, że "Fizyka dzisiejszych laboratoriów badawczych - technologią jutra". Chodzi o to, aby wyższe uczelnie techniczne dawały swoim absolwentom wiedzę opartą na fundamencie fizyki współczesnej i umożliwiającą im podjęcie działań w kierunku nowych technologii i konstrukcji nowych maszyn.
Prof. Jerzy Janik w dyskusji wskazał na niezwykle szkodliwą rolę - tak modnej obecnie na Zachodzie - ideologii postmodernizmu, podaje ona bowiem w wątpliwość kryteria racjonalności i koncepcję autonomicznej, obiektywnej nauki. Taka ideologia może tylko zniechęcić uczniów do nauki fizyki i ostatecznie odwrócić niedokształcone społeczeństwo od fizyki. Prof. Janik omówił także negatywną rolę tej ideologii na przykładzie nauczania przedmiotu "przyroda" w szkole norweskiej.
Mgr Urszula Woźnikowska-Bezak apelowała o wcześniejsze niż dotychczas informowanie o regulaminie młodzieżowych konkursów naukowych, aby umożliwić młodzieży właściwe przygotowanie do tych konkursów.
W dyskusji apelowano także o precyzyjniejszą definicję biofizyki (?)
i wyrażono ubolewanie z powodu skreślenia z programu szkolnego elementów
astrofizyki.
Drugie wystąpienie w dyskusji to obszerna relacja dr Jana Dunina-Borkowskiego
z Seminarium Europejskiego Towarzystwa Fizycznego w Malvern (UK) poświęconego
strategii naprawy systemu nauczania fizyki w Europie. Była to unikalna
impreza, gdyż zgromadziła 77 uczestników będących przedstawicielami 31
krajów i towarzystw fizycznych (uczestniczyło 22 prezesów, w tym Prezes
ZG PTF, oraz 5 byłych prezesów!). Motorem Seminarium był słynny brytyjski
nauczyciel John Lewis, przewodniczył zaś prof. Sir Arnold Wolfendale (Prezydent
European Physical Society i Prezydent Institute of Physics czyli Brytyjskiego
Towarzystwa Fizycznego), nawiasem mówiąc wielki przyjaciel Polaków. Podjęto
szereg inicjatyw w celu rozbudzenia społecznej świadomości roli fizyki
(poprzez szeroko zakrojoną popularyzację, w szczególności wśród polityków)
oraz w celu doskonalenia nauczycieli fizyki. Ten ostatni cel chce EPS osiągnąć
dzięki roli specjalnego Oddziału Edukacji EPS, który zadba o rozpowszechnienie
odpowiednich publikacji IOP będących materiałami dla nauczycieli a także
o wzbogacenie Internetu o cały wachlarz programów. Wszelkie materiały i
adresy internetowe mają być dostępne także dla polskich nauczycieli. Dr
Jan Dunin-Borkowski poinformował, że decyzją ZG PTF ma powstać w Polsce
Forum Edukacji Fizyki i Chemii, czyli stała grupa seminaryjna (pod patronatem
Ministra EN). Celem tego Forum ma być znaczące polepszenie jakości nauczania
fizyki w szkole a także popularyzacja fizyki wśród szerokich mas społecznych,
w tym także sfer rządzących. Należy zatem mieć nadzieję, że na pozytywne
wyniki tej akcji nie będziemy musieli długo czekać.
"Prezydium Centralnej Komisji podzieliło pogląd wyrażony w piśmie Pana prof. dr hab. Jerzego Warczewskiego, że dydaktyka nauk fizycznych stanowi określony obszar badawczy, w którym istnieją odpowiednie warunki do prowadzenia pracy naukowej z możliwością wykorzystania jej wyników dla rozwoju nauki i kadry naukowej."
"Nie ma naszym zdaniem przeszkód do prowadzenia przewodów naukowych z... zakresu dydaktyk szczegółowych... w ramach dyscyplin głównych ( tu np. fizyki ), jeśli tylko w danej radzie wydziału istnieje przekonanie o potrzebie rozwoju tego kierunku nauki."
Jak widać z tych cytatów, a przede wszystkim z pełnego tekstu pisma prof. Achmatowicza, jest dzisiaj zielone światło dla uzyskiwania stopni naukowych i tytułu naukowego z dydaktyki nauk fizycznych w ramach fizyki, która jest tu dyscypliną główną. Można próbować robić to nie tylko na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu, lecz także w każdym innym Uniwersytecie. Trzeba tylko mieć właściwego promotora oraz zrozumienie i poparcie danej rady wydziału.