Rys. 1. Czasowa ewolucja “śniegu laserowego” po włączeniu pola elektrycznego. Aerozol powstał dzięki naświetlaniu pary CS2 laserem azotowym (337,1 nm).

Rys. 2. Widma absorpcyjne klastrów Lin dla 1 ? n ? 8. Uzyskano je techniką REMPI. Odpowiednie formy geometryczne cząstek wynikają z porównania widm z rachunkami ab initio.

Rys. 3. Schemat elektrodynamicznej pułapki Paula do badań mikrokropli.

Rys. 4. Sygnał rozproszenia Mie od uwięzionej mikrokropli: a) bezpośrednio obserwowany kamerą CCD; b) porównanie danych eksperymentalnych z teorią Mie, co pozwoliło wyznaczyć średnicę cząstki i jej współczynnik załamania: d = 39,81 ?m oraz n = 1,4069.

Rys. 5. Krzywa stabilności naładowanych klastrów sodowych i mikrokropli. Liniowa zależność jest obserwowana przez 15 rzędów wielkości.

Rys. 6. Kątowa zależność rozproszeniowego natężenia trzeciej harmonicznej wywołanej przez mikrokroplę oświetloną impulsem femtosekundowym. Widoczne maksima rozproszeniowe do przodu i do tyłu.

Rys. 7. Fotografia wywołanej w atmosferze świecącej biało smugi. Użyto femtosekundowego lasera impulsowego Ti:Sa (220 mJ, 100 fs). Ekspozycja została wykonana dwukrotnie, stąd podwójne obrazy gwiazd.