1. Detektor Super-Kamiokande Największy w świecie detektor neutrin, Super-Kamiokande,
zbudowano w kopalni niklu w Japonii. Detektor ma kształt cylindra o wysokości
i średnicy około 40 metrów, wypełnia go 50 tys. ton wody. Na jego ścianach
umieszczono prawie 12 tys. fotopowielaczy o średnicy 50 cm każdy. Zadaniem
fotopowielaczy jest rejestracja promieniowania Czerenkowa, emitowanego
przez cząstki powstałe w wyniku oddziaływania neutrin z nukleonami lub
elektronami w cząsteczkach wody. Instrument zbiera dane nieprzerwanie od
kwietnia 1996 roku. W projekcie badawczym Super-Kamiokande uczestniczy
ponad stu fizyków z Japonii, Stanów Zjednoczonych i z Polski. (Źródło:
ICRR, Uniwersytet Tokijski)
2. Słońce widziane przy pomocy neutrin Tak wygląda centralna część Słońca,
obserwowana przy pomocy neutrin. Neutrina słoneczne powstają w wyniku reakcji
termojądrowych, zachodzących we wnętrzu Słońca. Fizyków od lat frapuje
zagadka deficytu neutrin słonecznych - strumień tych cząstek docierający
do Ziemi jest dużo mniejszy, niż przewidują modele astrofizyczne. (Źródło:
współpraca Super-Kamiokande)
3. Schemat powstawania neutrin atmosferycznych W wyniku oddziaływania promieni
kosmicznych z jądrami cząsteczek atmosferycznych powstają neutrina o bardzo
wysokich energiach. Promienie kosmiczne (w tym wypadku chodzi głównie o
protony) stale bombardują ziemską atmosferę, produkując kaskady wtórnych
cząstek, m.in. piony. Piony rozpadają się na miony i neutrina (lub antyneutrina)
mionowe. W wyniku rozpadu pionów powstają następnie neutrina (i antyneutrina)
mionowe i elektronowe. Neutrina pochodzenia atmosferycznego często rejestruje
się w detektorach takich jak Super-Kamiokande. Ich typowa energia jest
o dwa rzędy wielkości większa niż energia neutrin słonecznych. (Źródło:
American Institute of Physics, http://www.aip.org/physnews/graphics)