Rejestracja struktur domenowych II

Rejestracja struktur domenowych przy różnej wartości kąta rozkrzyżowania polaryzatorów. Jakosciowa analiza zmienności struktur.

Możliwość zdalnego sterowania położeniem polaryzatora daje użytkownikowi okazję na przeprowadzenie obserwacji struktury domenowej w funkcji kąta między osiami łatwymi polaryzatora i analizatora (kąt ten dalej będziemy nazywać alfa). Wyboru odpowiednich kątów alfa możemy dokonać na podstawie krzywej natężenia światła w funkcji położenia polaryzatora którą otrzymamy przeprowadzając doświadczenie 1. Na podstawie wykresu (rys 1) można wyznaczyć wartość kąta dla którego zachodzi skrzyżowanie osi łatwych polaryzatora i analizatora. Próbka obserwowana w takiej konfiguracji kąta alfa=alfa0 przedstawia obraz w której możemy zauważyć jedynie granicę między obszarami domen jasnych i ciemnych. Następnie wybierąjc kąty leżące po obu stronach kąta alfa 0 – miejsca zaznaczone na rys1 pionową niebieską linią) otrzymamy ciekawy wynik który obrazuje nam w piękny sposób naturę domen magnetycznych. W wyniku innego kierunku namagnesowania domen „jasnych” i „ciemnych”, a tym samym innego skręcania światła w efekcie Faradaya otrzymujemy dwa obrazy na ktorych mimo braku zmiany w położeniu granicach między domenami widac zmianę „koloru” domen.

Więcej na temat teorii domen magnetycznych

Wykonanie pomiaru
Przed przystąpieniem do rejestracji obrazów struktury domenowej w funkcji kąta alfa dobrze jest zdjąć krzywą natężenia światła w funkcji położenia polaryzatora . na której można odczytać kąt maksymalnego wygaszenia światła alfa0 (minimum funkcji I (alfa)). Następnie korzystając z programu do obserwacji struktur domenowych w funkcji pola oraz kata skręcenia polaryzatorów dokonujemy właściwych pomiarów. Program ten poza możliwością ustawienia kąta w którym będzie dokonywana obserwacja ma również możliwość zmiany pola magnetycznego przyłożonego do próbki. Jako pierwsze zadanie spróbujmy otrzymać obraz domen w położeniu maksymalnego wygaszenia – alfa0. W tym celu z poprzednio otrzymanego wykresu I(alfa) odczytujemy wartość minimum tej funkcji i ustawiamy to jako parametr startowy naszej obserwacji. Jeżeli nie udaje nam się otrzymać obrazu zbliżonego do obrazu przedstawionego na rysunku 2b, należy próbować zmiany kąta początkowego o +/- 1.8o *N (N -liczba naturalna 1,2,3..) co pozwoli sprawdzić najbliższe otoczenie wcześniej ustalonego kąta alfa0. W momencie gdy otrzymamy poprawny wynik, kąt pod którym dokonaliśmy obserwacji należy ustalić jako startowy do dalszych obserwacji przeprowadzanej pod kątem +/- fi po obu stronach położenia maksymalnego wygaszenia.

 

a) Domena magnetyczna obserwowana pod kątem alfa 0– fi w stosunku do położnia całkowitego wygaszenia b) Domena magnetyczna przy skrzyżowanych osiach polaryzator/analizator -kąt alfa 0 c) Domena magnetyczna obserwowana pod kątem alfa 0+ fi w stosunku do położnia całkowitego wygaszenia
Obrazy domen magnatycznych w różnych położeniach osi polaryzator/analizator

 

Rejestracja struktur domenowych przy różnej wartości kąta rozkrzyżowania polaryzatorów. Jakosciowa analiza zmienności struktur.

Możliwość zdalnego sterowania położeniem polaryzatora daje użytkownikowi okazję na przeprowadzenie obserwacji struktury domenowej w funkcji kąta między osiami łatwymi polaryzatora i analizatora (kąt ten dalej będziemy nazywać alfa). Wyboru odpowiednich kątów alfa możemy dokonać na podstawie krzywej natężenia światła w funkcji położenia polaryzatora którą otrzymamy przeprowadzając doświadczenie 1. Na podstawie wykresu (rys 1) można wyznaczyć wartość kąta dla którego zachodzi skrzyżowanie osi łatwych polaryzatora i analizatora. Próbka obserwowana w takiej konfiguracji kąta alfa=alfa0 przedstawia obraz w której możemy zauważyć jedynie granicę między obszarami domen jasnych i ciemnych. Następnie wybierąjc kąty leżące po obu stronach kąta alfa 0 – miejsca zaznaczone na rys1 pionową niebieską linią) otrzymamy ciekawy wynik który obrazuje nam w piękny sposób naturę domen magnetycznych. W wyniku innego kierunku namagnesowania domen „jasnych” i „ciemnych”, a tym samym innego skręcania światła w efekcie Faradaya otrzymujemy dwa obrazy na ktorych mimo braku zmiany w położeniu granicach między domenami widac zmianę „koloru” domen.